Jean Pierre SLEURS

Herinneringen aan mijn diensttijd in 1980-1981

Voor sommigen was de diensttijd bij het leger misschien iets wat ze lijdzaam ondergingen. Voor anderen was ze eerder een voortzetting van hun tijd bij een jeugdvereniging, zoals de scouts. Voor mij was ze geen van beide.
Wat er in mijn herinneringen vooral van overblijft, is het respect voor de leiding van de kazerne en vooral ook het respect voor de onderluitenant en de twee sergeanten van ons peloton binnen de 1e compagnie. Voor mij was het dan ook uiterst pijnlijk dat ik later heb vernomen dat onze onderluitenant enkele jaren na onze diensttijd een dodelijk ongeval heeft gehad tijdens een vlucht met een klein vliegtuig boven een Afrikaans land en nooit werd teruggevonden.

Dat we een goede diensttijd hebben gehad, was vooral te danken aan de omkadering die ons door bovenvermelde personen werd geboden en uiteraard ook aan de goede sfeer bij onze kamergenoten.
Tijdens de opleiding in Turnhout heb ik een aantal keren achter de toog in de kantine geholpen, hetgeen me zeer goed beviel. Dit was ook een goed middel om met zoveel mogelijk dienstplichtigen uit onze compagnie kennis te maken. Voor de rest herinner ik me vooral een boek van Martin Luther King dat ik in mijn vrije tijd in het Frans aan het lezen was en dat me werd afgenomen, onder het mom dat het uitdagende literatuur zou zijn…
En na onze opleiding werden we in vrachtwagens naar Soest gereden. In Soest aangekomen, werd ik door mijn kamergenoten voorgedragen als een van de twee vertegenwoordigers in het ICC (Informatie- en Contact-Comité). Die rol heb ik dan ook tijdens mijn gehele diensttijd vervuld. Omdat ik als vertaler was afgestudeerd, werd ik na enkele weken gevraagd om een vertaling van het Nederlands in het Duits te maken voor het hoofd van de kazerne. Daarna werd me een functie aangeboden op een bureau bij de vaste dienst, die ik heb geweigerd om niet aan mijn functie in het ICC te moeten verzaken. Door de onderwerpen die we op de vergaderingen van het ICC hebben aangekaart (en dat ging vooral over het respect voor elkaar), heeft het wel een tijd erg gespannen tussen een deel van de leiding en de dienstplichtigen binnen onze compagnie. Maar het is allemaal goedgekomen, mede met dank aan de bovenvermelde omkadering.
Verrassend was ook dat ons peloton werd gekozen om deel te nemen aan de Wistofus in Leopoldsburg, door de goede sportieve resultaten en blijkbaar ook door de goede sfeer die erin heerste.
Voor de rest heb ik mijn gehele verdere leven weinig last gehad van koude… Blijkbaar is dat iets wat je afmeet aan ergere koude die je ooit hebt ervaren, zoals tijdens onze driedaags verblijf op het oefenterrein in Bücke. We lagen in ons tentje op de sneeuw in een hellingbos en onze onderluitenant wekte me ’s morgens door het tentje open te knopen en mij in mijn slaapzak naar beneden te doen schuiven. Wat dat betreft kende onze onderluitenant duidelijk het verschil tussen echte plagerijen en grappen die de sfeer en de interne samenhang verbeterden. Dat onderscheidde hem van sommige anderen.
De Flippe uit Puurs, Johan uit Oud Turnhout, Jef uit Balen, Thierry de Amerikaan die de Belgische nationaliteit had verkregen omdat hij piloot bij Sabena wilde worden, en nog vele anderen … Ik zie ze weer voor mij ‘geestesoog’ verschijnen. Sommigen zijn enkele jaren later op onze bruiloft geweest, maar later kon ik hun adres niet meer achterhalen. Anderen hebben me enkele jaren geleden nog bezocht. Ik dank mijn kamergenoten voor de vriendschap tijdens mijn legertijd en ik ben ook erg dankbaar voor de omkadering door de kazerneleiding en de leiding binnen ons peloton.

J-P Sleurs
E-mail: jean-pierre.sleurs@scarlet.be
Tel.: 011 64 99 85
GSM: 0494 47 68 21