Verslagen nooit
Bruchhausen
Geschiedenis van Bruchhausen:
Het is in 1144 dat Bruchhausen met haar naam werd vermeld in een oud document, maar het bestaan van dit dorp is beslist ouder. Archeologische vondsten in de omgeving van de Bruchhauser Steine (rotsen) getuigen van een omwalling die werd opgericht voor de Romeinse tijd.
Bruchhausen was in de 19de eeuw bekend voor haar nagelindustrie. Ook nu nog kan je een nagelsmidse bezoeken in dit dorp. Zo houden de inwoners de heemkunde in ere.
Het oefenterrein, de grote bivak en schietveld ‘Bruchhausen’.
Toen de Britse troepen in 1945 het offensief in Duitsland voerden hadden zij hun oog laten vallen op de omgeving van Bruchhausen waar er een geschikte ruimte was voor logistieke doeleinden, depot en veldhospitaal. Na enkele maanden en na de capitulatie van Duitsland verlieten deze troepen Bruchhausen maar toch bleef een grote strook in Britse handen om er hun troepen schietoefeningen te laten houden.
In 1947 namen de Belgische troepen dit oefenterrein over. Er werden slechts enkele bestaande gebouwen permanent gebruikt want voor de duur van elke kampperiode zette elke eenheid op oefening hun tentenkamp op.
Ook zo voor het 5 Linie. Eén à tweemaal per jaar marcheerde het ganse bataljon, telkens met tussenpauzen van meerdere uren, van Soest tot in Bruchhausen. De afstand lag om en bij de 70 kilometer, afhankelijk van de volgweg die rekening hield met allerlei factoren.
Landkaart Bruchhausen
Bruchhausen 1952 – zie het tentenkamp van het 5 Linie links vooraan 
Bruchhausen anno 2011 Volgens mijn interviews met oudgedienden werd die oefenperiode en het ganse traject te voet, een laatste maal gedaan in het jaar 1958.
Om deze herinneringen te toetsen aan de huidige toestand ging ik ter plaatse enkele sfeerbeelden maken en sprak met inwoners die nog herinneringen hadden aan de Belgen op de dag van vandaag zal je nog weinig sporen terugvinden van wat hoger beschreven werd.
Het dorpje Bruchhausen telt iets meer dan 1200 inwoners en hun gastvrijheid is bijzonder aangenaam. Een man die ooit de Belgen nog zag komen en gaan is de uitbater van het enige ‘Gasthaus’ Kesting. Hij zal u graag te woord staan, hij is er eerlijk gezegd erg gelukkig om als Belgen met enige kennis van het bovenstaande – de kampperiodes van de militairen – daar nog eens een kijkje komen nemen.
Enkel als je begeleid wordt door een kenner zal je nog enkele duidelijke sporen terugvinden die verwijzen naar de aanwezigheid van Belgische troepen tot in 1959. Alhoewel er na 1959 geen enkele militaire activiteit in Bruchhausen meer plaatsvond, duidt een toeristische plaat in het centrum van Bruchhausen het jaar 1961 aan. Vermoedelijk werd pas in dat jaar officieel afstand gedaan van het oefenterrein en administratief voltrokken.
.JPG)
Toeristische informatie plakkaat.
De Belgiereiche.
Als je nog bestaande bewijzen zoekt van de Belgische militaire aanwezigheid in Bruchhausen, dan stuit je op een toeristische attractie: de ‘Belgiereiche’.
Vertaal dit woord niet als Belgische eik maar als ‘Belgeneik’ of ‘Eik van de Belgen’.
Wat ooit een gewone eik was, maar door omstandigheden die niemand kan achterhalen waarom die eik tussen al die sparren en dennen groeide, is die eik toch een bezienswaardigheid geworden en zodoende met een typisch Duits verklarend bordje voorzien. Die eik staat in het dal, een kilometer van het centrum van Bruchhausen vandaan, langs de wandelweg.
Deze eik was gedurende meer dan tien jaar de veiligheidsgrens van bij de tactische oefeningen met scherpe munitie en ving daardoor heel wat kogels op. Geen enkele houthakker durfde er zijn zaag inzetten en zo beleeft deze oude eik nog gelukkige dagen want ook nu draagt deze boom in de lente nog nieuwe groene takken.
Hier zijn enkele foto's die de boom van dicht bij tonen:
De Belgiereiche
informatief plakkaat
Impact kogels