Rudiger POPPE

Het was 3 januari 1975, toen ik in Belsele (Sint-Niklaas) op de trein stapte om naar Turnhout te gaan. Daar begon mijn legerdienst. Niemand die vooraf wist wat dat zou betekenen. En ik stelde mij voortdurend de vraag: ‘Wat gaat dat allemaal worden ?’ Het werd een avontuur waar ik nog regelmatig aan denk. Een tijd waar ik véél bijleerde. Discipline, groepsgeest, respect betoon, hiërarchie erkennen, vriendschap en solidariteit. En zoveel méér… De dingen die van mij gemaakt hebben wie ik nu ben en mij de waarden gaven die spijtig genoeg in de huidige maatschappij soms ver te zoeken zijn. De eerste week Turnhout waren een snel opeenvolgde reeks van lessen die ons een inzicht gaven van onze opleiding in Duitsland. Ons eerste uniform werd hier aangemeten en de individuele uitrusting uitgereikt tot de overbekende kitbag vol stak. En na die week de trein op, richting Soest. Ter plaatse werd het duidelijker, nu was ik in het 5 Linie. Een infanteriebataljon met tradities die teruggaan tot 1830.
Hier werd ik ingedeeld bij de ‘verkenners’ in de Steun Compagnie. Na mijn basisopleiding werd ik CSM-bediende, waar dagelijks het hele bestuur en administratie van de compagnie werd beheerd. Gezien mijn bekwaamheid van ‘klaroenblazer’ werd dat een belangrijke neven job. Wekelijks was er een speciale vlaggengroet waar ruim 600 man, afgeborsteld en gewapend, een indrukwekkende en ingetogen herdenking hield van zijn gesneuvelden en de hoogtepunten van het leven in de kazerne met militaire eer werden aangehaald.
De aalmoezenier stelde voor om de wekelijkse viering in de plaatselijke kapel op te luisteren, samen met een orgelist. Nadien zijn we verder op zoek gegaan naar andere muzikanten en richtten we een orkestje op.
Om onze kunst te bewijzen werden wij gevraagd om tijdens verschillende bataljonsfeesten van het garnizoen Soest te gaan spelen.
Bij een bevelsovergave in andere eenheden werd ik gevraagd om de traditionele signalen te spelen als klaroenblazer. Mooie ervaringen. Een militaire plechtigheid mét klaroenblazer is een immers een ‘niveau hoger’.
Tijdens de zomer deden we nog wat extra’s met onze compagnie. Zoals de 3-daagse ‘Mars van Siegen’ wat drie dagen van elk 25 Km betekende in sterk heuvelachtig terrein. Enkele weken daarna de ‘4-daagse van Vielsalm’ en daar stapten we vier dagen telkens 33 kilometer.
Iedere deelnemer van onze Steun Compagnie hoorde na elke vijf kilometer mijn perfecte ‘Griechischer Wein’ van Udo Jürgens wat in die dagen een hit was in Duitsland. Daar stak ik alles in om het enthousiasme en de moed er in te houden. Ook ‘La paloma blanca’.Telkens droegen ze me dan op de schouders, tot over de meet!
Niemand heeft tijdens die dagen opgegeven. De conditie van elke deelnemer was die van een ‘geoefende soldaat’. Dat was ‘onze compagnie’: een hechte groep die sterk kon presteren als het verlangd werd. Even onderlijnen: de Steun Compagnie bestond uit de pelotons Verkenners, het peloton zware mortieren 4’2, het peloton Antitank en het peloton Luchtafweer. Samen ruim 110 dienstplichtigen en een handvol kaderleden. Het waren 10 prachtige maanden. Drukke dagen, vroeg opstaan en zorgen dat je alle taken met aandacht uitvoerde. Een veeleisende inspectie volgde ….
Niet elke avond eindigde in uw kamer met een bed, heel wat nachten werden doorgebracht ‘ergens te velde’ met tactische oefeningen. En soms enkele uren in de slaapzak. En dat een week of langer. En de plotse, onverwachte NATO-alarmen, die midden in de dag of nacht het hele leven onderbraken. Enkele uren zwoegen en die 600 man stonden klaar in volle gevechtsuitrusting, gevolgd door een gedisciplineerde verplaatsing in lange kolonnes naar een ver oefenterrein. Nu kom ik, als lid van de Koninklijke Vereniging 5 Linie naar de jaarlijkse samenkomsten en barbecue. Daar zie ik weer oude vrienden terug en geven we er een lap op. Kameraadschap zoals in een infanteriebataljon met een zware opleiding tot en met de laatste dag. En afzwaaien als een fiere burger die een uitzonderlijke ‘bagage’ meegekregen heeft. Ik vraag aan allen die in 1975 hun legerdienst deden in het 5 Linie te Soest, om contact op te nemen met mij.
Dat kan op dit e-mailadres:rudiger.poppe@gmail.com
Niet uitstellen hé